inhoud
September 2012
Casemanagers aan het woord
SamenOud loopt nu een half jaar. In januari legden casemanagers de eerste huisbezoeken bij de ouderen af, gewapend met hun laptop met gedetailleerde vragen voor een anamnese. Het was wennen, maar inmiddels blijkt de anamnese een zeer geschikt instrument dat inzicht geeft in wat ‘de oudere in kwestie’ nu werkelijk aan hulp nodig heeft. Ook de eerste herhalingsbezoeken zijn afgelegd. En de tijdsinvestering van een of meer diepgaande kennismakingsgesprekken lijkt zich dubbel en dwars terug te gaan verdienen.
Op deze en op de volgende pagina de ervaringen van twee casemanagers, Loukie Crommelin (ouderenadviseur in Veendam) en Saskia Withaar (wijkverpleegkundige in Oude Pekela).
Mensen waarderen het dat ze in beeld zijn
Loukie Crommelin is sinds tien jaar maatschappelijk werkster in Veendam, ze werkte al eerder met ouderen en sinds januari 2012 is ze dan ook officieel (voor tien uur per week) ouderenadviseur in dezelfde gemeente. Zij bezocht in het kader van SamenOud ouderen in de groep ‘kwetsbaar’. Ze geniet van haar werk. “Dit is een van die mooie werksoorten waarin je veel levenswijsheden te horen krijgt.”
Loukie heeft met 24 mensen de anamnese ingevuld en is inmiddels bij 21 van hen ook al terug geweest. Bij de eerste bezoeken merkte ze soms nog wat verbazing. “Dan hoor je mensen zeggen: ‘Is er iets mis met mij dat het UMCG mij heeft uitgekozen?’ Uiteindelijk werkten mensen met opvallend veel inzet mee aan het beantwoorden van de vragen.
Het is zelfs een keer voorgekomen dat de cliënt mij ging aanmoedigen: ‘Kom op, ga nog maar even door met die laatste vraagjes, dan hebben we dat ook weer klaar!’”
De grootste winst van het werken volgens de SamenOud methode, vindt Loukie, is dat de drempel voor de ouderen om hulp te vragen verlaagd wordt. Mensen waarderen het dat ze in beeld zijn, persoonlijk contact werkt goed. “Ik heb met deze groep nu zo’n band opgebouwd dat ze mij makkelijk advies vragen. Een eenvoudig voorbeeld: laatst had de vrouw van een cliënt extra huishoudelijke hulp nodig. Ze wordt nogal doof en zag er tegenop om met thuiszorg te bellen en deze vraag te stellen. Mij belt ze wel. Zo werkt het.”
Een ander voordeel is het werken in teamverband met de huisartsen, een wijkverpleegkundige en een specialist ouderengeneeskunde. Met name de toevoeging van de specialist ouderengeneeskunde aan het team ervaart Loukie als waardevol – de lijntjes met de huisarts waren in haar geval toch al kort. En ook is het prettig en waardevol om af te kunnen stemmen met de wijkverpleegkundige. “Zij krijgt wel eens cliënten in zorg die ik al ken.” Op deze manier komt binnen het team de uitwisseling tot stand die het project beoogt.