inhoud
September 2012
Dit is het werk van de toekomst
Saskia Withaar werkt sinds twee jaar als wijkverpleegkundige in Oude Pekela. Voor die tijd werkte ze als uitvoerend verpleegkundige in Muntendam. Vanuit haar rol in SamenOud begeleidt ze inwoners van Oude Pekela van 75 jaar en ouder. Het ging om mensen die ingedeeld zijn in de groep ‘complexe zorgbehoeften’. Zij omschrijft deelname aan het project SamenOud als een unieke leerervaring.
Saskia heeft 32 mensen thuis bezocht. De eerste gesprekken duurden vaak rond de twee uur. In uitzonderingsgevallen liep dat wel eens uit tot twee keer drie uur. Saskia streefde ernaar om de anamnese vragenlijsten in één gesprek af te ronden. In het begin was het pittig maar nu ze de onderwerpen van de anamnese vrij goed in haar hoofd heeft, gaat het soepeler. ”Ik werk de lijst niet stap voor stap af. Ik ga meer in gesprek. Achteraf heb je het totaalinzicht en kun je de rest invullen.”
Foto rechts: Ouderenzorg Team Oude Pekela
(in het midden Saskia Withaar)
De grootste winst van het werken voor SamenOud vindt Saskia dat de methode haar geleerd heeft om minder snel in de hulpverleningsrol te schieten. “Ik heb gemerkt hoeveel beter het is om rustig af te wachten wat ouderen zelf aandragen. Soms zit in mijn hoofd een heel mooi plan om iemands situatie te verbeteren. Maar ik heb de wijze les geleerd dat mensen soms helemaal niet willen wat ik voor ze bedenk. En dat ik mensen in hun waarde moet laten. Dat maakt het werk voor mezelf ook een stuk rustiger.”
Saskia zou heel graag zien dat de bredere manier van denken – luisteren naar de echte wens van de klant – veel meer gemeengoed wordt in de zorg. Het lijkt haar veel beter dan het afgemeten taakgerichte werken dat nu veelal overheerst. “Als je tien minuten krijgt om iemand een steunkous aan te trekken, dan heb je geen tijd voor een praatje, en dan kom je aan de echte vragen van mensen niet echt toe. Hier wel. Ik ben dan ook enorm blij dat ik kan participeren in dit project.”
Het enige dilemma vindt Saskia dat de ouderen die echt zorg mijden zich waarschijnlijk ook niet hebben opgegeven voor huisbezoek. “Natuurlijk kan je zeggen, als ze niet willen, dan is dus de vraag er niet. Ik denk dat het genuanceerder ligt. Het is voor ouderen belangrijk een vertrouwd iemand te hebben bij wie je terecht kunt als je iets overkomt. Deze mensen hebben dat niet. Dat vind ik jammer.